گرداننده: سلام و امطو سلامای گرم گرمِ بهاری و نزدیک تابستانی خود ره تقدیم شما ملتِ عزیز و شنوندگان معزز میکنم. امطو که دفعات قبل هم مقدمه رنگ و رُخ‌دارِ می‌گفتم، این‌بار هم اما می‌دانم که دل‌های شما است بی‌قرار، وضعیت است تیره و تار، او نفرکای دگه امطو جور و تیار، مردم بیچاره خوراک انفجار و انتحار، هوا هم که پر از گرد و غبار، شکم‌ها هم که میزنه گیتار، سرک‌ها هم که گیر و بار و در همی حالت که وضع تان بسیار خراب است و خمار، امارات متحده عربی سر رسید تا امی امنیت میدان‌های هوایی شما ره بگیره و به‌درد تان دوا شوه. در گفت‌و‌گوی ویژه امروز به‌بسیار سختی ولی آسانی همراه هستیم با امیر کبیر امارات متحده عربی و از ایشان سوال‌های امو رقم سیخک و میخک‌دار داریم.
گرداننده: جناب امیر صاحب خوش آمدید به برنامه، چه خبر از ایسو اوسو؟
امیر: آ آ آ سلام تقدیم میکنم به ملت عزیز و دوست و همدم و همنفس افغانستان که دوستی ما شهره عالم است. ولا وضعیت ایسو اوسو خوب است. بیخی به‌قول ستنگای شما چار و پنج. خو مگم نگران نباشید ما امنیت میدان‌های هوایی تانه فول تامین می‌کنیم و دلتان جمعِ جمع.
گرداننده: بسیار عالی! چطور شد که در ای زمینه خواستید با ما افغان‌ها همکاری کنید، گپ کجاست؟
امیر: ولا گپ اینجه است که امی ما سالهاست با مردم رنجدیده سوریه و یمن هم خیلی همکاری کردیم و دوا برای دردشان فرستادیم، ای بار هم آمدیم که به درد افغان‌ها مرحم اماراتی بانیم و ببینیم که چه میشه و کجا میرسه. البته باید اضافه کنم که از مشاوره‌های خوب لالا بایدن و لالا نفتالی در ای قسمت بسیار استفاده کردیم و در آینده هم نیاز داریم.
گرداننده: جناب امیر! ایره میفامین که افغانستان جایی برای بیگانه‌ها نداره و از انگلیس و شوروی تا امریکا که اینجا آمده، کلشان تق‌چپه شده و رفته‌اند؟
امیر: ولا ای ره دگه گفته نمیتانم که کی تق چپه شده ولی ما آمدیم که اوضاع ره به‌نفع خود مان و لالاهایمان، اممم، نی ای قسمت گپ‌های مره نگیرید. از سر میگم. ما دوستانه آمدیم و در کنار افغان‌ها میمانیم.
گرداننده: گروه تروریستی داعش را برای افغانستات چقدر خطرناک می‌دانید؟
امیر: جان بیادر، قند بیادر! گپ خوده سنجیده بزن! گروه تروریستی چرا میگی؟ اونا هم آدم هستند و باید نام شان به زیبایی گرفته شوه. ما سالهاست تلاش کرده راییستیم که برادران داعشی ره تغییر بدیم و تربیت شان کنیم که خودتان د سوریه دیدید. حالی هم ما و رفیقای ما تلاش داریم که ای برادران ره تربیت سالم کنیم و یگانه جایی که میشه خوب تربیت شان کرد، افغانستان است.
گرداننده: یعنی میخواهید به افغانستان انتقال شان بدهید؟
امیر: امممممم ،نه! آ! بله! ولا تا جایی که فکر میکنم اراضی و جاهایی که افغانستان داره، میشه بسیار خوب برادران داعشی ره تربیت کرد. هم خرما میشه هم ثواب، یعنی شما ثواب کار ندارید؟
گرداننده: نمیشه امی ثوابه د کشور خودتان ببرید؟
امیر: نی دگه! ما سعادت ازی ره نداریم که کشور ما میزبان همچین انسان‌های بزرگی باشند. میخواهیم افغانستان به ای مقام و منزلت برسد.
گرداننده: امیر صاحب! ای حرف مه نیست، حرف همه مردم افغانستان است، نمی‌شود ما را به حالت خود ما بانین و از کشور ما بیرون شوید؟
امیر: پس مسئولیت دینی و برادری ما چی میشه؟
گرداننده: بهتر نخواهد بود مسئولیت خود ره به کشورهای همسایه و کشورای فقیر دنیا ادا کنید؟ چرا افغانستان؟ نمی‌خواهیم کمک شما ره؟
امیر: باید بخواهید چون برنامه همی است.
گرداننده: کدام برنامه؟
امیر: هیچ
گرداننده: به‌‌نظر شما کدام کشورها دوست افغانستان هستند؟
امیر: ولا تا جایی که فکر میکنم اولش کشور خودم، بعد امریکا، اسرائیل، ترکیه، پاکستان، انگلیس و دیگرا.
گرداننده: چرا فکر می‌کنید این کشورها دوست افغانستان هستند؟
امیر: چون افغانستان امروز مدیون مرحمت‌ها و زحمت‌ها و مهربانی‌های همین کشورها هستند و آبادانی و آزادانی خود ره به کمک همی کشورا بدست آورده.
گرداننده: چرا به‌جای ازی که داعش ره بیارید، کمک نقدی و غذایی نمیکنین. مردم گرسنه هستند؟
امیر: برو پشت ازی گپا نگرد. مه رفتم که کار دارم. خدا حافظت.
گرداننده: امممممم، شنوندگان عزیز! از حسن‌نیت و حس همدلی امیر صاحب که شنیدین. مه دگه مغزم ۵ دقیقه سکوت اعلام کده. تا برنامه دیگه و درود دیگه سکوت.. وی ببخشید خدا حافظت
منو