کبوتر بودن عجب فضیلتی ست.

کبوتر بودن عجب فضیلتی‌است
دل با بالِ اشتیاق یکی می‌شود و پرواز می‌کند به سمت و سویی که عشق می‌کشاندش .
دلم غریبانه می‌خواست کبوتری بودم
مشکی رنگ یا سفید رنگ یا رنگ و وارنگ فرقی نمی‌کرد
فقط دو بال داشتم ، دو بالی که هرگاه دلم هوایِ خاکِ غریبانه‌ی بقیع را می‌کرد به هوای در آغوش کشیدن یار گشوده می‌شدند
و در این آشفته زمانی که دلم هوای شمارا کرده جز عکسی که در قابِ خانه آویخته شده‌است جور دیگری نمی‌توانم زیارتتان کنم .
در این عرصه‌ی غریبانه
شمارا زمین خورده با یاسِ کبود می‌بینم
همنوای زینب کبری
هم‌پای علی مرتضی
و لب تشنه با ابی‌عبدالله
و درمانده با اُسَرا
و غریب و بی همراه چون حسن مجتبی !
خاکِ بقیع خودش نگفته‌هارا بازگو می‌کند
و چه کنم که دلم قدر کبوتری نبود
که دورِ قبرِ بی ضریحتان می‌گشتم .
اى کاش بر قبرت حرم سازیم امامم
بر گنبدش پرچم بیافرازیم امامم
آییم پابوس و تو را زوّار گردیم
ما بى کسان هم لایق دیدار گردیم
#شهادت امام محمد باقر (ع) تسلیت باد